| ||
Blarinomys breviceps | ||
( Winge, 1887) | ||
Systematyka | ||
Domena | eukarionty | |
Królestwo | zwierzęta | |
Podkrólestwo | Bilateria | |
(bez rangi) | wtórouste | |
Typ | strunowce | |
Podtyp | kręgowce | |
Infratyp | żuchwowce | |
Nadgromada | czworonogi | |
Gromada | ssaki | |
Podgromada | żyworodne | |
Infragromada | ssaki wyższe | |
Rząd | gryzonie | |
Podrząd | myszokształtne | |
Nadrodzina | myszowe | |
Rodzina | chomikowate | |
Podrodzina | bawełniaki | |
Plemię | Akodontini | |
Rodzaj | sorkomysz Thomas, 1896 | |
Gatunek | sorkomysz brazylijska | |
Synonimy | ||
| ||
Kategoria zagrożenia (CKGZ) | ||
![]() najmniejszej troski
|
Sorkomysz brazylijska (Blarinomys breviceps) – gatunek gryzonia z rodziny chomikowatych (Cricetidae). Występuje w wilgotnym lesie atlantyckim na terenie południowo-wschodniej Brazylii oraz północno-wschodniej Argentyny. Jest głównie owadożerna, przeczesuje glebę w poszukiwaniu bezkręgowców. Ubogi materiał obserwacyjny wskazuje, że najpewniej rozmnaża się od września do stycznia, wydając na świat 1–2 młode w miocie.
Jest zagrożona niszczeniem i fragmentacją sprzyjającego jej środowiska. Prawdopodobnie wyginęła w miejscu typowym ze względu na zastąpienie lasu atlantyckiego suchszą formacją – Cerrado. Ma dość duży zasięg występowania, choć jest niezbyt liczna – w każdej lokalizacji schwytanych zostało zaledwie kilka osobników. Ocenia się, że jej populacja maleje, ale wciąż jest uznawana za gatunek najmniejszej troski (least concern – LC).
Gatunek został opisany naukowo w 1887 roku przez Herlufa Winge jako Oxymycterus breviceps na podstawie plejstoceńskich skamieniałości znalezionych w jaskini położonej koło Lagoa Santa w stanie Minas Gerais w Brazylii. Na podstawie analiz genów kodujących cytochrom b stwierdzono, że monotypowy rodzaj sorkomysz (Blarinomys) jest grupą siostrzaną względem rodzaju samotniczek (Brucepattersonius) lub kladu łączącego ten rodzaj z rodzajem czarnoszczurnik (Lenoxus).