| ||
Aepeomys lugens | ||
(Thomas, 1896) | ||
Systematyka | ||
Domena | eukarionty | |
Królestwo | zwierzęta | |
Typ | strunowce | |
Podtyp | kręgowce | |
Gromada | ssaki | |
Podgromada | żyworodne | |
Infragromada | łożyskowce | |
Rząd | gryzonie | |
Podrząd | myszokształtne | |
Nadrodzina | myszowe | |
Rodzina | chomikowate | |
Podrodzina | bawełniaki | |
Rodzaj | górniak | |
Gatunek | górniak oliwkowy | |
Synonimy | ||
Thomasomys ottleyi Anthony, 1932 | ||
Kategoria zagrożenia (CKGZ) | ||
![]() najmniejszej troski
|
Górniak oliwkowy (Aepeomys lugens) – gatunek gryzonia z rodziny chomikowatych, występujący endemicznie w Wenezueli.
Gatunek został opisany naukowo w 1896 roku przez O. Thomasa. Miejsce typowe to La Loma del Morro w stanie Mérida, na wysokości 3000 m n.p.m. Kariotyp zwierzęcia obejmuje 14 par chromosomów (2n=28), co wyraźnie odróżnia ten gatunek od górniaka brunatnego (Aepeomys reigi), który ma aż 22 pary chromosomów.
Górniak oliwkowy występuje w górach Cordillera de Mérida w Wenezueli, od wysokości 1900 do 3500 m n.p.m. Żyje w pierwotnych lasach mglistych, rzadziej w lasach wtórnych. Spotyka się go u stóp drzew i paproci drzewiastych, wśród omszonych i pokrytych porostami głazów, wśród roślin zielnych i paproci, na i w pobliżu leżących na dnie lasu konarów. Preferuje środowisko wilgotne.
Prowadzi samotny, nocny tryb życia, naziemny lub częściowo nadrzewny. Jest głównie owadożerny, zjada stawonogi i ich larwy oraz pierścienice. Rozmnaża się przez cały rok, chociaż najintensywniej w porze deszczowej. W miocie przeważnie rodzą się dwa młode, choć stwierdzano mioty liczące do siedmiu sztuk.
Jest to mały gryzoń, jego ciało z głową ma długość 100–119 mm, ogon 114–127 mm, a tylna stopa ma długość 20–30 mm. Górniak oliwkowy ma miękkie, aksamitne futro o oliwkowobrązowej barwie, nieco jaśniejsze od spodu ciała. Uszy są duże (17 mm), brązowe. Dłonie i stopy są smukłe, pokryte rzadkim brązowym futrem od wierzchu, u nasady pazurów białawe. Ogon jest brązowy od wierzchu i jaśniejszy po stronie spodniej.
Górniak oliwkowy jest lokalnie liczny. Występuje w kilku obszarach chronionych. W przyszłości zagrożeniem może się stać dla niego utrata środowiska, ale na razie nie grozi mu to. Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody uznaje go za gatunek najmniejszej troski.