| ||
![]() | ||
Rodzaj | nabój karabinowy | |
Kaliber | 8,00 mm | |
Średnica | ||
max. szyjki | 9 mm | |
max. łuski | 12,4 mm | |
kryzy | 14 mm | |
Długość | ||
łuski | 50,7 mm | |
naboju | 76 mm | |
Masa | ||
naboju | 15.8 g | |
materiału miotającego |
1,95 g | |
Inne | ||
Prędkość początkowa |
610 m/s |
W 1867 roku wprowadzono w armii austriackiej broń o oryginalnej konstrukcji zamka, opracowaną przez J. Werndla. Zastosowano w niej ulepszony nabój kalibru 11,15 mm z zapłonem centralnym i pociskiem ołowianym (nazywany nabojem Werndla). Był to pierwowzór naboju Mannlichera. W 1881 roku Mannlicher skonstruował karabin z zamkiem ślizgowo-obrotowym i magazynkiem pudełkowym na 5 sztuk naboi kaliber 11 mm wz. 1877.
W 1886 roku opracowany został nowy nabój kaliber 8 mm. Nabój był elaborowany prochem czarnym, co pozwoliło uzyskać prędkość początkową 530 m/s. W 1890 roku zmieniono proch na nowoczesny – bezdymny przez co wzrosła prędkość początkowa pocisku do 610 m/s. Zasilał on karabin Mannlicher M1890 i M1895, oraz karabin maszynowy Schwarzlose wz. 07/12.
Dno naboju podzielone było za pomocą 4 linii sektorowych na cztery pola. Na godzinie 9 i 3 umieszczony był pełen rok produkcji (np. 1899), na 12 miesiąc produkcji (np. V) a na 6 kod producenta: