| ||
![]() | ||
Rodzaj | Nabój pośredni | |
Kaliber | 7,92 mm | |
Średnica | ||
pocisku | 8,13 mm | |
min. szyjki | 9,00 mm | |
max. szyjki | 9,07 mm | |
max. stożka przejściowego |
11,28 mm | |
max. łuski | 11,94 mm | |
kryzy | 11,95 mm | |
Długość | ||
łuski | 33 mm | |
pocisku | 25,6 mm | |
naboju | 47,8 mm | |
Masa | ||
naboju | 16,5–16,8 g | |
pocisku | 7,9–8,2 g | |
materiału miotającego |
1,57–1,59 g | |
Inne | ||
Prędkość początkowa |
690–700 m/s | |
Energia początkowa |
1909 J |
7,92 × 33 mm Kurz (Kurzpatrone) – niemiecki nabój pośredni z okresu II wojny światowej.
Pierwsze prace nad amunicją pośrednią rozpoczęto w III Rzeszy już w 1934. W 1941 rozpoczęto produkcję naboju opracowanego w firmie Polte Werke z Magdeburga. Nowy nabój powstał przez skrócenie łuski naboju karabinowego 7,92 × 57 mm Mauser.
Nowy nabój wykorzystano do zasilania karabinu szturmowego Sturmgewehr 44, a później także prototypowego Sturmgewehr 45(M) oraz karabinu samopowtarzalnego VG 1-5.
Po wojnie nabój 7,92 mm Kurz był produkowany do 1961 w NRD. Do zasilania nim przystosowano także kilka prototypów karabinów automatycznych (między innymi jeden z prototypów karabinu FN FAL), ale żaden z nich nie był produkowany seryjnie.
Popularność i duża liczba w pełni sprawnych egzemplarzy StG44 sprawiła że w 2004 niemiecka firma SM Chemnitzer Sportwaffen und Munitionfabrik GmbH ponownie uruchomiła produkcję amunicji 7,92 × 33 mm[ potrzebny przypis ].