| ||
![]() Pocisk, łuska oraz całość naboju 5,56 × 45 mm | ||
Rodzaj | nabój pośredni | |
Kaliber | 5,56 mm | |
Średnica | ||
pocisku | 5,70 mm | |
max. szyjki | 6,43 mm | |
max. stożka przejściowego |
9,00 mm | |
max. łuski | 9,58 mm | |
kryzy | 9,60 mm | |
Długość | ||
łuski | 44,70 mm | |
pocisku | 19 mm (M193) 23 mm (SS109) | |
naboju | 57,40 mm | |
Masa | ||
naboju | 11,20-11,80 g | |
pocisku | 3,56 g (M193) 3,95 g (SS109) | |
materiału miotającego |
1,62 g | |
Inne | ||
Prędkość początkowa |
1005 m/s (M193) 948 m/s (SS109) | |
Energia początkowa |
1798 J (M193) 1775 J (SS109) | |
Ciśnienie maksymalne |
365-373 MPa |
5,56 × 45 mm – nabój pośredni, jedna z jego wersji jest standardowym nabojem pośrednim NATO.
Po II wojnie światowej w kilku państwach rozpoczęto prace nad amunicją pośrednią. Z krajów NATO najbardziej zaawansowane były prace w Wielkiej Brytanii, gdzie do uzbrojenia wprowadzono nabój .280 Mk1Z. Pod wpływem USA na początku lat 50. standardowym nabojem NATO został 7,62 × 51 mm NATO. Był to typowy nabój karabinowy. W tym samym czasie w USA prowadzono prace nad eksperymentalną bronią strzelającą amunicją strzałkową (SPIW) i wielopociskową (SSB).
W 1957 roku opracowano w USA w oparciu o nabój cywilny.222 Remington Magnum nabój oznaczony.223 Remington (5,56 x 45 mm). Do strzelania nowym nabojem Eugene Stoner opracował nowy karabin Armalite AR-15. W 1962 roku karabiny AR-15 zostały zakupione przez US Air Force, a później także przez US Army. Nowy karabin został standaryzowany jako M16, a amunicja jako M193 (nabój z pociskiem zwykłym). Zarówno nabój, jak i karabin traktowano jako rozwiązanie tymczasowe, do momentu wprowadzenia do uzbrojenia karabinu opracowanego w ramach projektu SPIW. Niepowodzenie programu SPIW spowodowało jednak że nowy karabin i amunicja M193 zdobywała coraz silniejszą pozycję w systemie uzbrojenia amerykańskiej armii. Z czasem nowa amunicja została przyjęta do uzbrojenia poza USA (np. we Francji), pojawiło się także wiele nowych wzorów broni strzelających nabojem 5,56 x 45 mm.
Produkcję amunicji 5,56 mm uruchomiono także w belgijskich zakładach FN. Początkowo produkowały one naboje SS92 identyczne z M193, ale po kilku latach rozpoczęto prace nad modernizacją naboju. Ich efektem był nabój SS109 wyposażony w nowy, dłuższy pocisk. Nowy pocisk był przystosowany do wystrzeliwania z lufy o mniejszym skoku (7 cali, w porównaniu do 12 cali dla pocisku M193), ale w zamian oferował znacznie lepsze osiągi balistyczne. Na początku lat 80 XX w. amunicja 5,56 × 45 mm z pociskiem SS109 stała się standardową amunicją pośrednią NATO. W USA jako pierwszy do uzbrojenia przyjął ją w 1982 roku US Marine Corps jako M855.
Od 1997 roku nabój 5,56 mm NATO znajduje się na uzbrojeniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, zastępując jako podstawową amunicję 7,62 × 39 mm wz. 43.